Dag 20 Do 14 mei Chau Doc Verblijf

Dag 20 Do 14 mei Chau Doc Verblijf (grensplaats met Cambodja)


Mieke maakt mij wakker en zegt dat het al 8:15 uur is. Om half 9 zit ik, volgens afspraak, beneden op het terras aan de rivier. Als ik mijn omelet op heb is er nog niemand van de groep te zien. Dan komt Rene aangelopen en ik vraag waarom de anderen er nog niet zijn. Dan antwoord Rene, het is ook pas 8:00 uur en we zouden hier pas om 8:30 verzamelen. Ehhh, een uur te vroeg op dus ! Dan besluit ik om alvast alleen op pad te gaan richting centrum. Ik koop wat leuke led verlichting en speciale hoorns voor op mijn goldwing.

Om 10:00 uur maken we een Boottochtje en bezoeken een vis kwekerij. Het is een huisje op het water met onder de veranda een bak met wel meer dan 150.000 vissen in bak van 6m diep. Als ze gevoerd worden zijn het net piranha’s; Je moet er niet invallen want dat overleef je niet.
Na de middag maken we een rondrit op onze Minsk met een aardig manneke op een motortaxi voorop. We bezoeken de grens van Cambodja, maken wat illegale foto’s en film en rijden weer snel weg als de een politieagent op ons afkomt. Als ze je aankunnen nemen ze het foto of filmtoestel in beslag. Het is absoluut verboden om in zowel Vietnam als Cambodja foto’s en film te maken van Politie of militaire objecten. Daarna bezoeken we nog een
Heilige hoge berg die dienst doet als pelgrimsplaats. We kopen hier wat mussen uit een kooitje voor 5000 Dong per stuk en geven ze de vrijheid.

S’middags gaan we shoppen. Robert en ik raken de rest van de groep kwijt en lopen alleen verder. We kopen beide een hangmat voor eur 2,- en drinken wat biertjes op een leuk plein. Een man met een fiets taxie komt bij ons zitten en maken een gezellig praatje. Als het donker wordt en dat is hier al om 18:00 uur besluiten we terug te gaan naar ons hotel. De man van de fiets taxi wil ons gratis terug rijden als dank voor de ijskoffie die hij van ons gekregen heeft. Ik zeg weet je wat, jij en Robert stappen maar achterin en ik ga fietsen. Zo gezegd zo gedaan en met een flinke vaart en iedereen ons nakijkend rijden we terug naar het hotel. Als we aankomen, blijkt waarom het laatste stuk steeds zwaarder ging. Niet door de biertjes, maar een kapotte band was hier de oorzaak van. De binnenband hing half uit de buitenband. No problem, zegt het mannetje en verdwijnt snel uit het zicht.

S’nachts op de kamer probeer ik mijn moeder nog te bellen want zij is vandaag 75 jaar geworden. Wat ik ook probeer het lukt hier niet met een Telfort prepaid ! Dan maar even een verontschuldigend mailtje gemaakt en gaan slapen.